Prema pravoslavnom učenju, nakon smrti duša pokojnika ne ostaje pasivna već započinje putovanje kroz vreme i prostor. Ova duhovna avantura započinje dva dana nakon smrti, kada duša slobodno luta kroz mesta koja je volela za života. Ova dva dana su vreme kada duša ima priliku da se prisjeti svojih dragih trenutaka i ljubavi koje je osećala prema određenim mestima i ljudima.
Svaka smrt se smatra Božjom voljom i promišljenim činom, koji se dešava u trenutku kada je čovek spreman da napusti ovaj svet. Tokom ovog perioda od dva dana, duša ne može uspostaviti direktan kontakt sa svojim voljenima jer nema fizičko telo, ali joj je dozvoljeno da poseti ta posebna mesta i da se prisjeti lepih trenutaka iz svog života. Ova energija duše, oslobođena tereta tela, dobija pokretljivost i slobodu kretanja.
- Nakon ta dva dana, duša se uzdiže ka nebu, prolazeći kroz podnebesje do prestola Božjeg. Ovo je vreme kada duša biva ispitana i kada se odlučuje njena sudbina – da li će biti u svetlosti ili tami do vaskrsenja ili Strašnog suda. Tokom ovog procesa, duša se suočava sa svojim postupcima i delima iz života, a važno je da je proživela svoje dane na zemlji u skladu sa Božjim načelima i vrlinama.
U prvih 40 dana nakon smrti, duša je u pratnji svojih anđela, anđela čuvara i onih poslatih od Boga da uzmu dušu. Tokom ovog perioda, duša se suočava sa lepotama Carstva nebeskog ili tamom zbog nedostatka ljubavi i jedinstva sa Bogom. Takođe, duša može biti ispitana od strane nebeskih carinika, koji ispituju njeno moralno stanje i spremnost za susret sa Bogom.
Nakon 40 dana, duša dolazi pred Božji sud gde se donosi konačna odluka o njenom daljem putu. Važno je da smo se pokajali i učinili dobra dela za vreme svog života, jer će se na dan sudnjeg dana sve to računati. Gospod ima moć da vrati dušu u telo ako vidi da nije spremna za sud, kao što je ispričao otac Pajsije o ženi koja je bila oživljena kako bi imala priliku da se ispovedi pre nego što je umrla u miru.
- Smrt je jedna od najmisterioznijih i najuniverzalnijih tema koja je intrigirala ljude kroz celu ljudsku istoriju. Različite kulture, religije i filozofske tradicije imaju svoje shvatanje o prirodi smrti i onome što dolazi posle nje. Evo nekoliko ključnih aspekata vezanih za smrt:
Biološki gledano, smrt se definiše kao krajnji prestanak vitalnih funkcija organizma. To uključuje prestanak rada srca, disanja i aktivnosti mozga. U medicinskom smislu, smrt se često utvrđuje kada se ove funkcije ne mogu obnoviti.Smrt može izazvati širok spektar emocionalnih reakcija kod pojedinca i zajednice. To uključuje tugu, gubitak, strah od nepoznatog i introspekciju o značaju života. Psiholozi ističu važnost procesuiranja tih emocija kako bi se omogućilo zdravo suočavanje sa gubitkom.
Filozofi su se vekovima bavili pitanjima smrti i njenim značenjem. Različite škole filozofije nude različite perspektive, uključujući nihilizam koji tvrdi da smrt označava potpunu kraj života, hedonizam koji se fokusira na uživanje u trenutku, i religijske filozofije koje nude verovanja o životu posle smrti.Religije širom sveta imaju svoje verovanje o smrti i životu posle nje. Na primer, hrišćanstvo uči da postoji večni život u rajskom carstvu za one koji su sledili Hristove zapovesti, dok islam uči o nagradi ili kazni u ahiretu zavisno od dela u ovom životu. Hinduizam veruje u karmu i reinkarnaciju, dok budizam uči o nirvani kao oslobođenju od patnje i reinkarnaciji kao ciklusu ponovnog rođenja.
Smrt je često obavijena kulturnim običajima i ritualima. To uključuje sahrane, memorijale, obrede žalosti i druga obeležja koja pomažu zajednici da se suoči sa gubitkom i odaje počast preminulom.Nauka se bavi razumevanjem procesa smrti na biološkom nivou, kao i razvojem tehnologija koje mogu produžiti ili poboljšati kvalitet života. Na primer, istraživanja u oblasti medicine traže načine da se produže životni vek i poboljšaju uslovi života pacijenata sa teškim bolestima.
U celini, smrt je složena i višedimenzionalna tema koja pokreće duboka pitanja o ljudskom postojanju, smislu života i našem mestu u univerzumu.
