Priča o Branku Ćopiću je složena i puna različitih elemenata, ali pokušaću da izdvojim ključne tačke iz ovog teksta. Branko Ćopić, poznati jugoslovenski književnik, izvršio je samoubistvo 26. marta 1984. godine skokom sa Savskog mosta u Beogradu. Razlozi za njegovo samoubistvo su duboko ukorenjeni u političkim prilikama, sukobima i pritiscima koji su pratili njegov život i karijeru.
Ćopićeva satirična priča “Jeretička priča” uzdrmala je tadašnji vrh jugoslovenske države, što je dovelo do njegovog poziva na policijsko saslušanje. Iako je rečeno da neće biti hapšen, pritisak i osuda koja je stigla sa različitih strana, uključujući i Josipa Broza Tita, stavila je Ćopića u tešku situaciju.
Branko Ćopić je bio poznat po svom humoru, satiri i pisanju bajki i romana, ali i po svom nepokolebljivom stavu i kritici društvenih nepravdi. Bio je suočen sa sankcijama, izbacivanjem iz Partije, cenzurom i gubitkom podrške od strane nekih kolega.
Njegova odluka da okonča život na tako dramatičan način, ostavljajući oproštajno pismo koje spominje brojne ljude iz svog okruženja, pokazuje duboku emotivnu i psihološku patnju koju je Ćopić prolazio. Ćopić je bio suočen s političkim pritiscima, a tekst “Jeretička priča” bio je povod za još veće neprijateljstvo vlasti prema njemu. Tito je smatrao da Ćopić podriva društveni poredak i odbija da podrži partijske vrednosti. Njegovo delo je proglašavano nepoćudnim, a bio je izbačen iz Partije 1960. godine.
Pisac je očigledno patio zbog izdaje koju je osećao od strane svojih kolega, političkog pritiska, kao i ličnih unutrašnjih borbi. Njegova smrt ostavlja za sobom mnoga pitanja i tuga zbog gubitka jednog od najznačajnijih književnika jugoslovenske književnosti.
