Kada dođe do smrti, telo prolazi kroz niz faza propadanja koje su prirodan deo biološkog procesa razgradnje. Čovečje telo, koje ima više od 200 kostiju, brojne mikrobe i bilione ćelija, postepeno se raspada nakon što prestane život.U prvim danima nakon smrti, mikrobi počinju da se razmnožavaju i šire po celom telu. Proizvode otrovne gasove poput amonijaka i sumporovodonika, što dovodi do nadutosti i neugodnog mirisa. Nedostatak kiseonika uzrokuje propadanje organa koji su najviše zavisili od njega, uključujući i mozak. Ćelije mozga otpuštaju vodu, što može rezultirati pojavom vode na dnu leša.
Nekoliko sati nakon smrti, proces razgradnje počinje i u crevima. Imunološki sistem više nije u stanju da kontroliše mikrobe, pa oni počinju da napuštaju telo kroz tkivo, putujući prema jetri i žučnoj kesi. Tamo, oni konzumiraju organe i uzrokuju promene u boji tela. Nakon nekoliko meseci, telesne tečnosti i toksini uzrokuju promene u boji odeće koja se nalazi na telu. Odeća se raspada, a telo počinje da se pretvara u vodenastu kašu. Tokom vremena, masnoća se pretvara u supstancu nalik na sapun, poznatu kao mrtvački vosak. U zavisnosti od uslova okoline, telo se može mumificirati ili raspasti. U vlažnim uslovima, koža na ušima, nosu i kapcima isušuje se i postaje crna, što je proces mumificiranja. U sušnim uslovima, telo može preći u mumificiranje, a ostaci poput zuba i šavova odeće mogu ostati netaknuti.
Nakon 50 godina, tkivo počinje da nestaje, a posle 80 godina ostaju samo kosti. Čak i kosti se s vremenom raspadaju i pretvaraju u prah. Jedini deo tela koji ostaje netaknut su zubi, koji ne mogu propasti.
Ovaj proces razgradnje telo prolazi prirodno nakon smrti. Iako može zvučati zastrašujuće, to je deo ciklusa života i smrti koji se odvija u prirodi. Kada nastupi smrt, telo prolazi kroz niz fizioloških promena koje se odvijaju postepeno tokom vremena. Ove promene u telu nakon smrti su deo prirodnog procesa razgradnje i raspada. Nakon što srce prestane da kuca i disanje se zaustavi, telo ulazi u stanje poznato kao postmortalna faza. U ovoj fazi, metaboličke funkcije tela se zaustavljaju, što dovodi do niza promena u fiziologiji i tkivima. Jedna od prvih promena koje se dešavaju je rigor mortis, poznat i kao postmortalna ukočenost. Ovo je proces u kojem mišići tela postaju čvrsti i ukočeni zbog akumulacije mlečne kiseline. Rigor mortis obično počinje otprilike 2 do 6 sati nakon smrti i može trajati do 48 sati.
Nakon rigor mortisa, telo ulazi u fazu poznatu kao algor mortis, što je postepeni gubitak telesne toplote. Telo počinje da se hladi dok se temperatura tela postepeno izjednačava sa temperaturom okoline. Ovaj proces može biti koristan u forenzičkim istraživanjima kako bi se odredilo vreme smrti. Vremenski okvir i intenzitet ovih promena mogu zavisiti od različitih faktora, uključujući temperaturu okoline, vlažnost, prisustvo insekata i mikroba, kao i medicinske ili toksikološke istorije osobe. Važno je napomenuti da postmortalne promene u telu mogu biti važne za forenzičke analize i utvrđivanje uzroka smrti. Forenzički stručnjaci koriste znanje o promenama u telu nakon smrti kako bi pomogli u identifikaciji žrtava, odredili vreme smrti i utvrdili eventualne znakove traume ili bolesti.
