Porodica Žarka Lauševića saopštila je da je uspešni glumac preminuo nakon iznenadne i teške bolesti u 63. godini 15. novembra 2023. godine. Objavljeno je saopštenje kojim se javnost obavještava o njegovoj smrti. “Danas, 15. novembra 2023. godine, nakon kratke, ali teške bolesti, preminuo je naš voljeni suprug i otac Žarko Laušević.
Datum i mjesto sahrane bit će objavljeni naknadno. S poštovanjem, Anita Laušević u ime porodica.” Dva mjeseca prije smrti, Laušević je zbog komplikacija na plućima primljen u bolnicu Bežanijska kosa. Međutim, mogao je da prisustvuje premijeri filma “Heroji Hilliard” mesec dana pre smrti, gde je bio pozdravljen toplim aplauzom publike. Izvori su potvrdili da je hospitalizacija bila dio njegovog redovnog plana liječenja, jer je glumac ranije imao problema s plućima. Laušević je rođen 19. januara 1960. godine na Cetinju i tamo je završio srednju školu prije nego što se preselio u Podgoricu. Nakon što je pohađao čas književnosti, počela je njegova fascinacija glumom. Ova radoznalost navela ga je da debituje u kinematografiji 1982. godine sa filmom “Progon”. 1984. godine stekao je široko priznanje svojom prvom značajnom ulogom u televizijskoj seriji “Sivi dom”. Tokom 1980-ih, dostigao je vrhunac svoje slave, posebno nakon njegovog portretisanja lika Miloša Oblića u proslavljenom filmu “Boj na Kosovu”.
Tokom svoje sjajne karijere, briljirao je u raznim ulogama, od kojih su neke ostale nezaboravne do danas. Ove uloge uključuju: “Smeker” (1985), “Svečana obaveza” (TV) (1986), “To se dogodilo na današnji dan” (1987), “Oficir s ružom” (1987), “Braća po majci” ( 1988), „Boj na Kosovu“ (1989), „Originalni falsifikat“ (1991), „Bolje da bežim“ (1993), „Reci mi zašto si me ostavio“ (1993) i „Nož“ (1999). Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je učestvovao u brojnim pozorišnim predstavama. Nakon šesnaestogodišnje pauze, vratio se na ekran 2015. godine, ulogom u filmu “Smrdljiva bajka”. Žarko Laušević je tokom svoje sjajne karijere ostvario impresivne uloge u nizu serija, kao što su ‘Koreni’, ‘Vreme zla’, ‘Kalkanski krugovi’, ‘Državni službenik’ i ‘Tajna nečiste krvi’. Usput je osvojio brojne nagrade i priznanja, uključujući Zlatnu arenu u Puli za najbolju mušku ulogu, nagradu časopisa Polet u Puli, nagradu Car Konstantin, nagradu ‘Grad Teatar’, nagradu Zoran Radmilović, Sterijinu nagradu , nagrada Izdavačke kuće Dečje novine, Gran pri na Filmskim susretima u Nišu, nagrada Novosti, nagrada u Herceg Novom, kao i Zlatna arena i mnoge druge. Međutim, 31. jula 1993. Žarko i njegov stariji brat Branimir našli su se kao žrtve napada grupe mladića u blizini lokala ‘Epl’ u Podgorici. Žarko je u samoodbrani upotrijebio pištolj CZ-99, smrtno ranivši Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio i Andriju Kažića.
Iako je za dvostruko ubistvo osuđen na 13 godina zatvora, Žarko je kaznu služio u Spuzema i Požarevcu. Nakon ponovljenog suđenja u februaru 1998. godine, Savezni sud je ukinuo presudu za dvostruko ubistvo u nužnoj odbrani, a Žarko je osuđen na četiri godine zatvora. Zbog 4,5 godine koje je već odslužio, pušten je, a potom prebačen u New York. Međutim, nakon žalbe tužilaštva, Vrhovni sud Crne Gore je u martu 2001. godine preinačio odluku o kazni i povećao mu kaznu na 13 godina zatvora. U julu 2009. godine objavljeno je da je Žarko Laušević uhapšen u Sjedinjenim Državama zbog boravka bez vize, a razmatra se i ekstradicija Srbiji. Međutim, u septembru te godine, sud u Njujorku mu je ukinuo pritvor. Žarko je 2011. objavio knjigu ‘Prođe godina bez dana’, a u septembru 2013. izašla je još jedna knjiga. Konačno, u decembru 2011. pomilovao ga je predsednik Republike Srbije Boris Tadić, a prvog februara 2012. Žarku je, još dok, ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić uručio srpski pasoš. u New Yorku. Branka Bešević Gajić je osmislila, napisala i režirala biografski film “Lauš” o njegovom životu. Njegova poseta Srbiji i Crnoj Gori održana je u maju 2014.
