Radmila Savićević bila je omiljena glumica poznata po portretiranju inteligentnih i oštroumnih ženskih likova, kao i po nezaboravnim ulogama majki i baka. Ni svijet glume nije uvijek bio naklonjen njima, jer je profesija postavljala svoj niz izazova. Ipak, uprkos preprekama, Radmila je izrazila zahvalnost što je mogla da živi život pod svojim uslovima.
Osvrćući se na te godine, razmišljala je o teškoćama koje su pretrpjeli i žrtvama koje su podnijeli, ali je isto tako cijenila slobodu i nezavisnost koji su proizašli iz ostvarivanja svoje strasti prema glumi. Godine 1948. Božidar je krenuo u glumačku karijeru, stopama svoje supruge Radmile, koja se već bavila glumom iu burnim vremenima Drugog svetskog rata. Od tog trenutka njihovi životi su se ispreplitali, jer gdje god je Radmila išla, Božidar je sigurno pratio.
Njihov glumački put započeo je u Kruševcu, potom ih je odveo u Niš, da bi na kraju doveo do užurbanog Beograda. U razgovoru o svom partneru Božidaru, Radmila je istakla da je on neverovatno privlačan muškarac, što su osećali i njihove kolege i prijatelji. Opšte je poznato da je Radmila imala sklonost da bude prilično posesivna, što je primetila novinarka RTS-a Nataša Mijušković u svojoj knjizi o Radmili Savićević, pod nazivom „Prvi i poslednji“. Uprkos njenim ljubomornim sklonostima, Božidar joj to nikada nije zamjerio i uživali su u skladnom braku.
Jedini izvor tuge u njihovoj inače srećnoj zajednici bila je njihova nemogućnost da imaju decu. Kao glumica koja je često tumačila uloge majki i baka, Radmila nikada nije imala priliku da sama doživi roditeljstvo. Međutim, da bi to nadoknadili, i Radmila i Božidar su svu djecu na koju su naišli obasipali ljubavlju, tretirajući ih kao da su svoja.
