Leukemija, poznata i kao “rak krvi”, predstavlja opaku bolest koja proizlazi iz nekontrolisanog rasta ćelija u koštanoj srži, sprečavajući sazrevanje normalnih ćelija krvi. Ovaj poremećaj još uvek nije potpuno razjašnjen, ali se smatra da nasledni faktori, izloženost određenim hemijskim supstancama, zračenje i određeni sojevi virusa mogu doprineti razvoju leukemije.
Simptomi akutne leukemije mogu uključivati povišenu temperaturu, preznojavanje, bol u kostima, opšte loše stanje tela, sklonost ka infekcijama, uvećane limfne žlezde, uvećanu jetru i slezinu, itd.
Lečenje akutne leukemije predstavlja izazov, a osnovni cilj terapije je postizanje remisije, odnosno eliminisanje malignih ćelija iz koštane srži. Konvencionalno lečenje, uključujući i transplantaciju matičnih ćelija hematopoeze, može biti deo terapijskog pristupa. Bolesnik se smatra izlečenim ako je u remisiji bez prisustva bolesti tokom dužeg vremenskog perioda, obično nekoliko godina.
Važno je naglasiti da lečenje leukemije zahteva multidisciplinarni pristup, uključujući hemoterapiju, zračenje, i, u određenim slučajevima, transplantaciju matičnih ćelija. Praćenje i podrška bolesnika tokom i nakon lečenja takođe su ključni za postizanje uspeha u borbi protiv ove teške bolesti.Lečenje akutnih leukemija predstavlja izazov i ima za cilj dovesti bolest u remisiju, tj. očistiti koštanu srž od leukemičnih ćelija. Konvencionalne terapije uključuju hemoterapiju, a u nekim slučajevima primenjuje se i transplantacija matičnih ćelija hematopoeze. Ako pacijent ostane bez simptoma bolesti tokom određenog vremenskog perioda primenom ovih terapija, obično se smatra da je u remisiji. Ipak, pravi izazov je održavanje tog stanja, a pacijent se smatra izlečenim ako ne dođe do povratka bolesti u dužem vremenskom periodu, često nekoliko godina.
