Na prikazima Strašnog suda često se susrećemo s prikazima anđela i demona koji se otimaju za dušu ili svetog arhanđela Mihaila kako ih vagaju. Prema biblijskom shvatanju, čovek se sastoji od tela, duše i duha, gde je telo vezano za ovozemaljski svet, duh za povezanost s Bogom kao izvorom života, dok je duša mesto gde se tela i duh spajaju, formirajući osobu koja izgovara “ja”.
Nakon smrti, prema hrišćanskom verovanju, ljudsko biće nestaje kao takvo, gde telo propada u grobu, a duša ostaje zatočena u šeolu (boravištu mrtvih) pre nego što je božanskom milošću transformisana. U hrišćanstvu, judaizmu i islamu postoji insistiranje na obaveznom uznošenju duše.
Hermetičko shvatanje univerzuma sugeriše da postoje tri vrste duša: inteligentna duša, čulna duša i vegetativna duša. Vegetativna duša prisutna je samo u biljkama, čulna i vegetativna u životinjama, dok su sva tri oblika prisutna kod čoveka, bića sposobnog za sve. U Starom zavetu, košuta simbolizuje dušu koja teži Bogu, dok se duša često identifikuje sa dahom i smatra se početkom života.
Hrišćansko tumačenje naglašava da se besmrtna duša odvaja od tela u trenutku smrti. Srednji vek često simbolički prikazuje taj izlazak iz tela putem ptice koja izleće iz pokojnikovih usta, najčešće golubicom. Na prikazima Strašnog suda anđeli, demoni ili sveti arhanđeo Mihailo mogu biti uključeni u proces merenja duša na vagi. Oni koji su prodali dušu đavolu smatraju se prokletim dušama.
Hrišćansko učenje tvrdi da duša nakon smrti putuje 40 dana i mora preći “mitarstva”, tj. granice gde se meri težina greha. Ovo je posebno izraženo u Pravoslavnoj crkvi. Veruje se da ako pokojnik pređe svaku granicu, obećan mu je večni život u nebeskom carstvu.Osobe koje su doživele kliničku smrt često izveštavaju o tri stvari: prolazak celog života pred očima, pojava svetlosti povezane s osećajem mira i ljubavi, te vizija sopstvenog tela dok se svest odvaja od fizičkog.
