Događaj koji je izazvao pravu senzaciju zbio se u Kruševcu 1936. godine kada je podneta prijava da nepoznato lice “teroriše” poštene ljude koji žive u kućama pored Starog groblja. Brzo, uz upotrebu mašte, praznoverja i dokolice, NN lice je postalo “vampir” stvaranjem panike u Pećkoj ulici, koja se proširila na obližnju Balšićevu ulicu, a uskoro i na medijske naslove.
Izveštaji novinara o vampirima u Kruševcu bili su uzbudljivi, dok su istovremeno izbegavali direktno optuživanje napadača koji je kamenicama napadao stanare i njihove domove. Stanovnici Pećke ulice, očajni zbog neprijatnosti, preduzeli su mere, pokušavajući da pronađu napadača uz pomoć policije. Drugi su pozivali vračare da primene “mađije” kako bi odagnali vampira.
Izveštaj lista “Pravda” iz 1936. godine, pronađen od strane hroničara Miloša D. Stojadinovića iz Kruševca, opisuje kako su građani mobilisani – jedni tražeći pomoć policije, a drugi pozivajući vračare da primene magiju. Ognjan Mihailović, bivši činovnik beogradske pošte, bio je među oštećenima, sa svojim domom koji je bio meta napada kamenicama tokom dva sata. Kako su napadi postajali sve učestaliji, uvode se dežurstva policije, što dovodi do privremenog prestanka napada.
Frustracija i strah od vampira nastavljaju se, a žene se krste i šire priče o tome kako se vampiri plaše žandarma. Ipak, iznenadni povratak bombardovanja donosi novi talas straha u zajednicu. Potere, racije i redovne policijske aktivnosti ne uspevaju otkriti tajanstvenog “vampira” koji ostaje nevidljiv.
Nemir i strah zbog navodnih demona traju dok nije uhapšen građanin po imenu Oda iz Novog Pazara. Istragom se otkriva da je Oda gađao Mihailovićevu kuću kamenicama, a zatim od vlasnika tražio 500 dinara uz tvrdnju da će, putem vračanja, pronaći nepoznato lice koje napada kuće. Oda je brzo kažnjen sa četiri dana zatvora i proteran iz Kruševca, završavajući formalnu sagu o vampiru u tom gradu.
Važno je napomenuti da slične legende o “vampirima” postoje i u drugim gradovima, poput sela Medveđa kod Trstenika, gde se priča o vampirima razvila još u 18. veku, nakon obdukcije tela meštana koji su preminuli od nepoznate zaraze.
