Tokom svoje 35-godišnje vladavine Jugoslavijom, Josip Broz Tito je svesno nastojao da izbegne grad Čačak u Srbiji. Uprkos tome što je posetio grad u sedam različitih navrata, Tito se nikada nije zadržao na duže vreme i uvek ga je zaobilazio na putu za Užice. Istoričari spekulišu da se Titova odbojnost prema Čačku može pratiti u njegovoj blizini ravnogorskom pokretu, za koji je verovao da ima veze sa četnicima.
Na ovu percepciju je možda uticala popularna pesma “Na planini, na Jelici”. Međutim, policijski izveštaji iz Kraljevine Jugoslavije iz 1940. godine predstavljaju suprotno gledište, opisujući Čačak kao ozloglašeno komunističko uporište. Bez obzira na ove izvještaje, Tito je zadržao svoju vlastitu percepciju grada. Istoričari su opširno zabeležili da, iako su ga Čačani srdačno dočekali tokom svoje improvizovane posete, doživotni lider SFRJ nikada nije promenio svoju percepciju grada.
Namjerno je odlučio da se toga kloni, umjesto toga uzevši širi put. Mondo, ugledna novinska kuća, tvrdi da je ovaj incident učvrstio reputaciju Čačka kao buntovničkog centra i lokacije koju treba izbegavati, kao što je primer nestanka struje tokom druge Titove posete, prekidajući njegov govor. Štaviše, dan smrti druga Tita mnogima je ostao urezan u sećanjima, u atmosferi ispunjenoj tišinom, suzama i nevericom. Čitav narod je bio zahvaćen neizvjesnošću, razmišljajući o tome ko će naslijediti poštovanog maršala. Naredni događaji potvrdili bi strepnju koju su milioni Jugoslovena osećali tokom tog transformativnog trenutka.
Prema uvriježenom vjerovanju, Klinički centar u Ljubljani se navodno oslonio na tajnu frazu “Utakmica je počela” da bi pokrenula javno objavljivanje Titove smrti. Međutim, razne spekulacije upućuju na to da je predsjednik Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije zapravo preminuo prije zore 19. februara 1980. godine.
