Stručnjaci za kosu, poput frizera Džastina Hikotksa, savetuju da duge, jednako duge frizure možda nisu najbolji izbor za žene starije od 50 godina. Iako je duga kosa prelepa i svestrana, ona ne ističe uvek najbolje crte lica, što je važno za zrelije žene.
Kao što odeća može naglasiti ili prikriti različite delove tela, tako i kosa može naglasiti crte lica, posebno kroz slojeve. Džastin objašnjava da jednaka dužina kose nema isti efekat kao slojevita frizura, baš kao što široka haljina ne može da naglasi obline kao krojena odeća.
- Nanošenje slojeva može stvoriti teksturu, uokviriti lice i dati mu podignutiji izgled, čime se vizualno oduzimaju godine. Međutim, mnoge žene izbegavaju slojeve iz straha da će kosa izgledati tanje, neuravnoteženo ili “iseckano”. Stručnjak tvrdi da kada se slojevi pravilno nanesu, oni mogu zapravo učiniti da lice izgleda osveženo i mladalački.
Za one koje su manje spremne na radikalne promene, Džastin predlaže nanošenje slojeva samo u prednjem delu kose, što stvara pokret i oblik bez previše promena. Ova opcija je fleksibilna jer slojevi u prednjem delu lako izrastaju, pa žene mogu eksperimentisati bez bojazni.
- Osim same dužine i stila kose, boja takođe igra ključnu ulogu. Prema stručnim savetima objavljenim u magazinu “The Voice”, žene starije od 50 godina bi trebalo da izbegavaju tamne boje poput crne, tamnosmeđe i tamnocrvene, jer te nijanse mogu naglasiti bore i nepravilnosti na licu, čineći da izgledaju starije.
Umesto toga, preporučuju se svetlije nijanse i prirodni pramenovi, koji daju efekat kao da je sunce obasjalo kosu, što čini da lice deluje mekše i mlađe.
U zaključku, dok neki mogu voleti dugu kosu jednake dužine, eksperimentisanje sa slojevima i svetlijim nijansama može osvežiti izgled i pomoći u isticanju najboljih crta lica, čineći da žena zrači samopouzdanjem i mladolikošću.
BONUS TEKST
Jedna od zanimljivih pojava u svetu biljaka je mimosa pudica, poznata kao “stidljiva biljka” ili “biljka koja se pokreće”. Ova biljka, poreklom iz tropskih delova Južne Amerike, ima fascinantnu osobinu: njeni listovi se povlače i zatvaraju pri najmanjem dodiru. Ova reakcija je toliko brza da deluje kao da biljka “oseća” kada je neko dodirne.
Mehanizam koji omogućava ovu neverovatnu pojavu naziva se seizmomorfizam, što je reakcija na fizičke podražaje poput dodira, vetra ili vibracija. Kada se listovi dodirnu, ćelije na bazi lista ispuštaju vodu, što dovodi do brzog savijanja i zatvaranja listova. Ovaj proces biljci omogućava da se zaštiti od potencijalnih opasnosti, poput biljojeda, jer nagli pokreti listova mogu uplašiti insekte ili male životinje koje bi je mogle napasti.
Iako deluje kao da se biljka boji dodira, naučnici smatraju da je to oblik odbrane i štednje energije. Kada se listovi zatvore, biljka privremeno zaustavlja fotosintezu, ali na taj način smanjuje mogućnost oštećenja ili gubitka vode.
Pored svoje zanimljive reakcije na dodir, mimosa pudica je takođe poznata po svojim lekovitim svojstvima. U tradicionalnoj medicini, koristi se za lečenje raznih stanja, uključujući infekcije, upale i probleme sa kožom. Njeni koreni i listovi sadrže korisne spojeve koji mogu pomoći u borbi protiv bakterija i gljivica.
Ova “stidljiva biljka” nije samo estetski zanimljiva, već i jedan od primera neverovatne prilagodljivosti biljaka na spoljašnje uslove. Zbog svoje jedinstvene osobine pokreta, često je omiljena među ljubiteljima biljaka i naučnicima koji proučavaju biološke reakcije.
