Dragomir Bojanić Gidra, jedan od najlegendarnijih glumaca sa ovih prostora, rođen je 13. juna 1933. godine. Ovaj zanatlija i majstor filmske umetnosti ostavio je neizbrisiv trag u istoriji jugoslovenskog filma zahvaljujući svojim maestralnim ulogama koje su zasmejavale i dirale milione gledalaca. Ipak, iza njegovog osmeha krila se teška i bolna prošlost.
Još u najranijem detinjstvu, Gidra je doživeo velike tragedije. Njegova majka, Novka, umrla je od tuberkuloze dok je on bio veoma mali. To je bio tek početak niza nesreća koje su ga zadesile. Kada je imao nepunih deset godina, njegovog oca Jovana – Jocu, oficira srpske vojske, streljali su 1943. godine tokom Drugog svetskog rata. Ostao je siroče, sam i bez ikoga da brine o njemu.
- U potrazi za načinom da se prehrani, Dragomir je završio zanat. Srednju školu za preradu mesa, voća i povrća završio je u rodnom gradu Kragujevcu. Nakon mature, zaposlio se u fabrici konzervi “Crvena zvezda”. Tamo je, kako je sam rekao, počeo da se bavi glumom po potrebi službe. Njegov talenat brzo je primećen, te se pridružio amaterskom pozorištu “Sveta Mladenović” i postao član Kragujevačkog narodnog pozorišta.
U ansamblu umetnika u Kragujevcu, dogodilo se pravo malo čudo. Kolege su zajedničkim snagama sakupile novac kako bi mladom Dragomiru omogućili da ode u Beograd i upiše Akademiju. Srećom, upao je iz prve i to u klasu čuvenog Raše Plaovića. Već na prvoj godini počeo je da igra u Narodnom pozorištu, a ostatak je istorija.
- Dragomir Bojanić Gidra ostvario je mnoge kultne uloge, a jedna od najpoznatijih je uloga Žike Pavlovića u serijalu “Lude godine” i “Žikina dinastija”. U tim filmovima glumio je zajedno sa Markom Todorovićem, koji je tumačio lik Milana. Njihova saradnja bila je ključna za uspeh filmova, ali malo je poznato da je nakon petog dela Todorović želeo da odustane od uloge zbog Gidrinih brojnih angažmana.
Gidra je te 1985. godine snimio sedam-osam filmova, te su termini snimanja morali biti prilagođeni njegovom rasporedu. Todorović je bio frustriran i planirao je odmor koji nije želeo da pomeri. Reditelj Zoran Čalić uspeo je da ga ubedi da ostane, a film je doživeo neverovatan uspeh kod publike. Iako su na kraju sve nesuglasice bile rešene, Gidra se često šalio na tu temu, podsećajući Marka kako je želeo da pobegne.
Gidra i Todorović su, uprkos različitim glumačkim stilovima, bili sjajna kombinacija na setu i van njega. Njihovo prijateljstvo i profesionalna saradnja ostavili su neizbrisiv trag u istoriji jugoslovenskog filma. Gidra je bio izuzetan umetnik koji je, uprkos teškoj prošlosti, uspeo da se izdigne i postane simbol smeha i radosti za mnoge generacije.
BONUS TEKST
Dragomir Bojanić Gidra, rođen 13. juna 1933. godine, bio je jedan od najistaknutijih glumaca jugoslovenske kinematografije. Njegova glumačka karijera, koja je obuhvatila nekoliko decenija, ostavila je dubok trag u istoriji filma i teatarske umetnosti na ovim prostorima.
Gidra je rođen u Kragujevcu, gde je proveo svoje detinjstvo obeleženo teškim tragedijama. Njegova majka Novka umrla je od tuberkuloze dok je on bio još vrlo mlad. Kada je imao nepunih deset godina, njegovog oca Jovana, oficira srpske vojske, streljali su tokom Drugog svetskog rata. Ostavši siroče, Gidra je bio primoran da se rano osamostali.
U potrazi za načinom da se prehrani, završio je Srednju tehničku školu za preradu mesa, voća i povrća u Kragujevcu. Nakon mature, zaposlio se u fabrici konzervi “Crvena zvezda”. Ipak, njegov pravi poziv ležao je u glumi, što je postalo očigledno nakon što je postao član amaterskog pozorišta “Sveta Mladenović”.Iako je tokom karijere snimio mnogo filmova i ostvario brojne zapažene uloge, kasnije se povukao iz javnosti i posvetio se porodici. Dragomir Bojanić Gidra preminuo je 11. novembra 1993. godine, ostavivši iza sebe bogato nasleđe u jugoslovenskoj kinematografiji.
Njegovo ime i danas izaziva osmehe i sećanja na njegove nezaboravne uloge, a njegovi filmovi i dalje se rado gledaju. Dragomir Bojanić Gidra ostavio je neizbrisiv trag u svetu filma, postavši večna ikona jugoslovenske kulture.
