U današnjem svijetu sve veći broj ljudi, čak i onih koji su u braku ili vezi, suočava se sa gubitkom intimne bliskosti. Statistika pokazuje da svaki peti partner u vezi ili braku nije imao intimni odnos tokom posljednjih mjesec dana.
U mnogim slučajevima, partneri počinju funkcionisati više kao cimeri nego kao romantični partneri, što ukazuje na dublje emocionalno i fizičko udaljavanje.
- Na ovu pojavu utiče niz faktora. Stresan tempo života, stalne obaveze, briga o porodici i dolazak djece često uzrokuju umor i pad interesa za fizičku povezanost. Ipak, dublji uzrok problema jeste gubitak privlačnosti i emocionalne povezanosti među partnerima, što vodi do potpunog udaljavanja. Ovaj problem ne bi trebalo ignorisati jer s vremenom prerasta u mnogo ozbiljnije narušavanje odnosa, a šteta koja se tada dogodi često je nepovratna.
Situacija postaje ozbiljna kada partneri svjesno izbjegavaju intimne odnose, ne zbog fizičkih ili medicinskih prepreka, već zato što ne osjećaju potrebu ili interesovanje. To obično stvara neravnotežu u vezi – jedan partner se osjeća odbačeno, dok se drugi distancira emocionalno. Ovakav odnos može prerasti u sukob ega, u kojem se zanemaruju potrebe i osjećaji onog drugog. Intimnost je prirodan dio svake ljubavne veze, ali njena učestalost varira u zavisnosti od dinamike para.
Postoji uobičajena zabluda da su muškarci ti koji češće pate zbog nedostatka seksualnih odnosa, ali istraživanja ukazuju da i muškarci i žene podjednako često uskraćuju intimnost partneru. Razlozi su raznovrsni – od psiholoških barijera do emocionalne povrijeđenosti i manjka komunikacije.
Bez obzira na kvalitet intimnog odnosa, stručnjaci smatraju da je on jedna od osnovnih ljudskih potreba. Dok neki ljudi mogu podnijeti duže periode bez seksualne aktivnosti, drugima to izaziva emocionalne i psihološke poteškoće. Kod njih dolazi do gubitka emocionalne stabilnosti, pa se njihovo ponašanje može značajno promijeniti. Muška apstinencija često se otvoreno diskutuje, dok se ženska apstinencija i dalje trivializuje kroz viceve i stereotipe.
Medicinska istraživanja jasno pokazuju da i žensko tijelo prolazi kroz brojne promjene tokom dužih perioda bez seksualne aktivnosti. Kod žena u plodnoj dobi, seksualna želja se mijenja u skladu sa menstrualnim ciklusom. Tokom ovulacije, koja se javlja u sredini ciklusa, potreba za intimnošću je najveća. Takođe, neposredno prije menstruacije, žene češće osjećaju potrebu za fizičkim kontaktom. Seksualna aktivnost potiče lučenje hormona sreće kao što su serotonin i oksitocin, što pomaže i emocionalnom rasterećenju.
- Posljedice seksualne apstinencije nisu manje izražene kod žena nego kod muškaraca. Iako je ranije tema ženske masturbacije bila tabu, danas se zna da žene takođe pribjegavaju toj vrsti olakšanja, posebno tokom dužih razdoblja bez partnera. Iako se to čini nešto rjeđe nego kod muškaraca, i dalje je prisutno kod značajnog broja žena.
Zanimljiva je tvrdnja da u stabilnim i zadovoljavajućim vezama seksualnost čini samo desetak procenata ukupnog odnosa, dok u disfunkcionalnim vezama može činiti i do 90 procenata problema. To objašnjava zašto neki ostaju u lošim vezama bez intimnosti, dok drugi prekidaju čak i kvalitetne odnose kad seksualna komponenta izostane.
Najizraženiji uticaj apstinencije osjeća se na psihološkom nivou. Pojavljuje se emocionalna napetost, razdražljivost i pad opšteg raspoloženja. Nedostatak intimnosti vodi ka smanjenom lučenju hormona koji regulišu osjećaj zadovoljstva, što dodatno pogoršava emocionalno stanje. Kod nekih to može izazvati depresivna stanja, osjećaj odbačenosti i nesigurnost.
U prosjeku, parovi u braku imaju seksualni odnos jednom sedmično. Međutim, svaka dvadeseta veza u potpunosti apstinira od seksa, što ukazuje da je ovaj problem mnogo češći nego što se javno priznaje. Izostanak intimnosti ne mora nužno značiti kraj ljubavi, ali bez otvorene komunikacije i spremnosti na rad na odnosu, ovakve situacije često vode ka emocionalnom otuđenju i prekidu veze.
