Glumac Feđa Stojanović, kojeg mnogi pamte po njegovim upečatljivim ulogama i harizmi na sceni, preminuo je 2021. godine u 73. godini života, ostavljajući za sobom neizbrisiv trag u svetu glume i velike životne priče. Poslednja godina njegovog života bila je ispunjena borbom s ozbiljnim zdravstvenim problemima, ali i naporima da svakodnevicu učini što kvalitetnijom.
Krajem 2020. godine Feđa je operisao tumor na bubregu, pri čemu mu je jedan bubreg odstranjen. Iako je ovo bilo ozbiljno iskušenje, govorio je kako se trudio da živi normalno, bez suvišnog uzbuđivanja, navodeći da se, da mu nije rečeno za operaciju, ne bi ni osećao drugačije. Njegov vedar duh bio je prisutan i u najtežim trenucima, što su potvrdile kolege i prijatelji koji su ga poznavali.
Detinjstvo i mladalački dani
Feđa je rođen 31. januara 1948. godine u Aleksincu, u porodici učitelja. Njegovo neobično rusko ime dodelio mu je otac, veliki rusofil. Porodica se kasnije preselila u Beograd, gde je Feđa započeo svoje prve korake ka glumačkom svetu. Njegova majka, koja je vodila dramsku sekciju, bila je ključna figura u njegovom razvoju ljubavi prema pozorištu.
Prvu filmsku ulogu dobio je u filmu “Nikoletina Bursać”, a zarađeni honorar pomogao je njegovoj porodici u teškim trenucima. Iako je tri puta pokušavao da upiše filmsku režiju, na kraju se ipak posvetio glumi. Njegov ulazak u “Atelje 212”, zahvaljujući Miri Trailović, označio je ostvarenje njegovog velikog sna.
Lični život i tragedije
Feđa se ženio dva puta. Iz prvog braka imao je sina Uroša, talentovanog filmskog reditelja. Nažalost, 2017. godine doživeo je strašan gubitak kada mu je sin preminuo u 44. godini života u Americi. Uzrok smrti nikada nije u potpunosti razjašnjen, ali se sumnjalo na srčani udar.
Feđa je otvoreno govorio o njihovom specifičnom odnosu. Iako je bio ponosan na Uroševe uspehe, često je isticao da je njihov odnos bio kompleksan. Sinovljeva odluka da se udalji od Srbije i njihov povremeni kontakt putem mejlova ostavili su dubok emotivni trag na glumca.
Njegova priča svedoči o snazi, izazovima i borbi da u životu pronađe balans između ličnih tragedija i profesionalnih uspeha.
BONUS TEKST
U srcu Balkana, u dolini Visokog, nalazi se fascinantno arheološko nalazište koje je izazvalo pažnju stručnjaka i ljubitelja istorije širom svijeta – piramide u Bosni. Otkrio ih je 2005. godine Semir Osmanagić, istraživač i arheolog-amater, koji tvrdi da su ove piramide najstarije i najveće na svijetu. Najveća od njih, poznata kao “Piramida Sunca”, navodno je visoka preko 220 metara, što je čini većom od Keopsove piramide u Egiptu. Ono što je posebno intrigantno jeste tvrdnja da su ove piramide stare čak 25.000 godina, čime bi poticale iz perioda kada se vjerovalo da su ljudi živjeli u plemenskim zajednicama, daleko od razvoja velikih građevinskih poduhvata.
Arheološki radovi otkrili su podzemne tunele koji, prema Osmanagiću, povezuju sve piramide u dolini. Neki tuneli sadrže velike kamene blokove s neobičnim oznakama, što dovodi do pitanja o njihovoj namjeni. Da li su to bile hramovi, energetske stanice ili nešto treće? Mnogi posjetioci tvrde da osjećaju pozitivne energetske efekte dok borave u blizini ovih struktura. Naučna zajednica, međutim, ostaje podijeljena. Dok neki smatraju da su ove formacije prirodni fenomeni, drugi ističu kako složenost građevina ukazuje na ljudsku intervenciju.
Bez obzira na kontroverze, piramide u Visokom postale su turistička atrakcija koja svake godine privlači hiljade posjetilaca. Ako se jednog dana dokaže da su ove piramide djelo drevne civilizacije, mogle bi potpuno promijeniti naše shvatanje istorije čovječanstva i njegove tehnološke sposobnosti. Bosanska dolina piramida i dalje skriva svoje tajne, pozivajući na dalje istraživanje i razmišljanje o našoj prošlosti.
