Iako neki možda smatraju da je njena naklonost prema biljkama nekonvencionalan izbor, ona tvrdi da je ekoseksualnost preovlađujuća orijentacija koju prihvaćaju brojni pojedinci.
Pojedinac koji se identificira kao “ekoseksualac” izražava intenzivnu strast prema prirodi razvijajući romantičnu privrženost drevnom hrastu, tvrdeći da ono u njoj izaziva dubok osjećaj senzualne energije.
Sonja Semjonova (45) izrazila je duboku naklonost prema nečemu ogromnom i starom, opisujući to kao romantičnu vezu. Ona se identifikuje kao ekoseksualac, neko ko posmatra prirodu kroz sočivo romantike, senzualnosti i privlačnosti, često zamišljajući Zemlju kao voljenog partnera.
Nakon preseljenja na ostrvo Vankuver, Britanska Kolumbija u zimu 2020., vodič za samointimu i obučeni somatski seksualni edukator razvili su jedinstvenu sklonost prema biljkama.
Tokom perioda karantina, Semjonova priča o svom iskustvu razvijanja duboke naklonosti prema veličanstvenom hrastu koji joj je privukao pažnju tokom njenih šetnji prirodom. Ona naglašava dubok osjećaj “prisustva” i nepokolebljive podrške koju osjeća u društvu drveta, naglašavajući neuporedivu vezu stvorenu s prirodom u suprotnosti s ljudskim vezama.
Izrazila je želju za istim osjećajem povezanosti koji osjeća sa drvetom, ali je priznala da je traženje istog nivoa intimnosti s drugom osobom nerealno. Uzbudljivi nalet erotske energije koji prati početak nove veze nešto je za čim je čeznula, ali je shvatila da se to ne može održati.
Semjonova jasno daje do znanja da se ne upušta ni u kakvu fizičku seksualnu aktivnost sa drvetom, već je njen erotski susret ograničen na područje njene mašte. Važno je napomenuti da ekoseksualnost ne podrazumijeva stvarni seksualni odnos između ljudi i prirode, već označava jedinstvenu perspektivu istraživanja erotike. U njenom slučaju, posmatranje sezonskih transformacija ima senzualni element, posebno tokom zime kada se dešava prelazak iz mirovanja u živahnu energiju proleća.
Iako može izgledati neobično, njena sklonost prema biljkama u romantičnom smislu nije tako neuobičajena kao što se misli. Ona tvrdi da je ekoseksualnost već prisutna među brojnim pojedincima. Nadalje, ona tvrdi da njegovanje duboke veze s prirodom može igrati značajnu ulogu u rješavanju pitanja okoliša i klime.
Uživanje u prirodi i planinarenju nije bez razloga. Često zanemarujemo priliku da učestvujemo u ovim aktivnostima, propuštajući time osnažujuću suštinu koju posjeduju, srodnu privlačnosti erotike. Po mom mišljenju, uspostavljanje harmoničnog odnosa sa prirodom bi nam bilo korisno.
