U današnjem članku pišemo o nevjerojatnom i inspirativnom događaju koji je dirnuo cijelu državu i pokazao snagu ljudske upornosti i nade. Priča o porodici Džejkobs, koja je nestala tokom planinarenja, a nakon tri sedmice pronađena živa, zahvaljujući neočekivanom snimku sa kamere za posmatranje divljih životinja, podsjeća nas na to koliko su život i priroda nepredvidivi, ali i koliko snaga volje može učiniti čuda.
Porodica Džejkobs krenula je na trodnevni izlet u San Huan planine, koji je trebao biti običan porodični odmor, ali je ubrzo postao prava noćna mora. Njihov automobil je pronađen na početku staze, a unutra su se nalazile mapa sa crvenim oznakama i uredno spakovane zalihe.
Ovaj početni trag ukazivao je na to da su planirali put, ali nakon toga nije bilo nikakvih naznaka o tome gde su se kretali. Počela je masovna potraga sa helikopterima, psima tragačima i volonterima, ali danima nije bilo nijednog traga, kao da su nestali u dubokim planinama, koje su progutale svaki njihov korak.
- Kako su dani prelazili u sedmice, mnogi su počeli da veruju da su verovatno stradali, a neki su čak sumnjali u Marka, pitajući se da li je možda namerno odveo porodicu “van mreže”. Međutim, sve se promenilo tri sedmice nakon nestanka, kada je neočekivano stigao snimak sa kamere koji je sve okrenuo naglavačke.
Snimak je stigao iz neočekivanog izvora – kamere koja je postavljena u šumi od strane lokalnih biologa. Na videu, snimljenom desetog dana potrage, jasno se vidi kako porodica Džejkobs hoda niz uski kanjon, dok djeca, iako umorna, izgledaju živo. Iako je porodica bila u teškoj situaciji, znali su da nisu sami.
Istražitelji su odmah poslali tim na lokaciju snimka, a potraga je postala sve teža zbog guste šume i opasnih litica koje su se nalazile na tom putu. Dva dana napornog traganja su prošla, ali su na kraju pronašli improvizovani kamp. Mark je bio prvi koji je izašao iz šatora, prepoznavši pse tragače. Njegove oči bile su crvene od iscrpljenosti, ali na licu se pojavila nevjerovatna mješavina olakšanja i nevjerice.
„Mislili smo da nas više niko ne traži,“ rekao je Mark, glasom promuklim od iscrpljenosti, dok su spasioci donosili vodu i hranu. Emily je, kroz suze, zagrlila djecu, dodajući: „Preživeli smo zahvaljujući Marku. On je pronašao sklonište i svaki dan je tražio jestive biljke za nas.“
Nakon što su ih spasioci pomogli da se spuste do najbliže baze, porodica je saznala da je njihova priča bila u medijima i da su ljudi iz čitave države pratili njihov nestanak. Mark je bio u šoku, teško mu je bilo da shvati da su postali vijest.
- Kada su došli do ambulantnih kola, lekari su pregledali djecu, koja su bila pothranjena i dehidrirana, ali, nevjerovatno, nijedno od njih nije imalo ozbiljne povrede. Sledećih nekoliko dana proveli su u bolnici u Durangu, gde su se polako oporavljali. Poruke podrške stizale su iz svih delova zemlje.
Na konferenciji za medije, Mark je ispričao šta se dogodilo. „Jednog popodneva počela je oluja i skrenuli smo sa staze tražeći zaklon. Kada se nebo razvedrilo, više nismo znali gde smo. Kompas nam je pao u potok i izgubili smo orijentaciju.“ Emily je dodala: „Pokušavali smo da se vratimo na glavni put, ali smo svaki put završavali dublje u šumi.“
„Ova kamera nam je spasila živote,“ rekla je kroz suze, dodajući da je snimak iz šume bio ključan za njihovo preživljavanje. Bez njega, možda ih nikada ne bi pronašli.
Kada su se vratili kući u Denver, komšije su ih dočekale sa transparentima i aplauzom. Djeca su ponovo videla svoje prijatelje i nastavila školu, dok su Mark i Emily obećali da će nastaviti da planinare, ali sada uz GPS uređaj i satelitski telefon.
Priča porodice Džejkobs postala je simbol upornosti i nade, dokaz da se čuda zaista dešavaju, čak i kada je nada gotovo nestala
