Danas srpska crkva slavi veliki praznik,posvećen je svetom Andreji.Rođen je je kao dijete koje nijem moglo da priča,roditelji su ga odnijeli u crkvu i tada je izgovorio svoje prve riječi.
Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici danas proslavljaju uspomenu na Svetog Andreja Kritskog, velikog arhiepiskopa koji je svojim životom i delima ostavio neizbrisiv trag u hrišćanskoj tradiciji. Rođen je u Damasku, u porodici vernih hrišćana. Ono što ga je od najranijih dana činilo posebnim bio je trenutak kada je, kao dete, rođen bez moći govora. Njegovi roditelji su ga, puni nade i vere, odneli u crkvu i tamo pričestili. U tom trenutku dogodilo se čudo – mali Andrej je izgovorio prve reči. Pravoslavna crkva veruje da je to bio znak božanske sile pričešća, koja se kroz njega očitovala i time ga odredila za poseban duhovni put.
Kada je napunio četrnaest godina, Andrej je odlučio da krene putem monaštva i uputio se u Jerusalim, gde je ušao u bratstvo Crkve Vaskrsenja Hristovog. Tamo je svojim razmišljanjem, revnošću i uzdržanjem nadmašio mnoge starije monahe, postavši uzor ne samo mlađima već i iskusnim duhovnicima. Njegova mudrost i smirenje privukli su pažnju tadašnjeg jerusalimskog patrijarha, koji ga je postavio za svog najbližeg saradnika i poverio mu dužnost pismovoditelja.
Kada je nastupilo vreme da se u Carigradu održi crkveni sabor na kojem su se odlučivale važne stvari za pravoslavlje, patrijarh zbog starosti i bolesti nije mogao da putuje, pa je umesto sebe poslao mladog Andreja. Na saboru je Andrej zablistao svojom rečitom besedom, dubokom verom i neobičnom pronicljivošću. Njegova argumentacija i gorljivost doprinele su učvršćivanju pravoslavne vere i osnažile one koji su se kolebali u borbi protiv jeresi koje su u to vreme uznemiravale Crkvu.
Po završetku sabora, Andrej se vratio u Jerusalim i nastavio da obavlja svoje monaške i crkvene dužnosti. Njegova duhovna snaga i mudrost nisu ostali neprimećeni, pa je kasnije izabran za arhiepiskopa Krita. Na ovom položaju stekao je veliku ljubav i poštovanje naroda. Ljudi su verovali da njegove molitve imaju silu da donesu mir, izlečenje i zaštitu od nesreće. Tokom svog službovanja na Kritu, napisao je više duhovnih spisa, pesama i kanona. Najpoznatije njegovo delo je Veliki Kanon, koji se i danas čita tokom Velikog posta, u četvrtak pete nedelje, kao izuzetno pokajnička i duboko nadahnuta molitva.
Pred kraj života, dok se vraćao iz Carigrada, osetio je da mu se približava smrt. Dok je brod prolazio blizu ostrva Mitilene, Andrej je tiho izdahnuo, ostavivši za sobom nasleđe svetosti koje je vekovima inspirisalo generacije pravoslavnih vernika.
Narodno predanje kaže da onima koji mu se iskreno pomole Sveti Andrej donosi zaštitu doma i porodice. Smatra se da njegova molitva tera nesreću i zlu sreću iz kuće, pa mnogi vernici u trenutku iskušenja traže njegov blagoslov. Njegov život i dela ostali su svetionik za sve one koji traže nadahnuće u veri, istrajnosti i smirenju.
