Rialda Kadrić Šebek publika je najviše pamti po ulozi Marije iz Žikine dinastije. Sa samo 14 godina osvojila je srca publike i stekla veliku popularnost.
Rialda Kadrić Šebek, nezaboravna Marija iz legendarne jugoslovenske filmske franšize „Žikina dinastija“, bila je glumica jedinstvenog izraza, izuzetne harizme i neupitnog talenta. Njena energija, prirodnost i toplina dopirale su do srca gledalaca širom bivše Jugoslavije, koji su je sa simpatijama i divljenjem pratili dok je stasavala pred kamerama. Ipak, iako joj je popularnost u mladosti bila gotovo meteorska, Rialda je odlučila da okrene leđa glumačkom svijetu i potraži životnu ispunjenost daleko od javnosti – u Londonu, gdje je izgradila novu, podjednako inspirativnu karijeru u svijetu novinarstva i psihoanalize.
Zvijezda koja je zablistala s 14 godina
Rođena 14. juna 1963. godine u Beogradu, Rialda je od malih nogu pokazivala interesovanje za umjetnost. Bila je član Dramske sekcije Radio Beograda, a sa samo 13 godina snimila je svoj prvi film. Njena velika prilika došla je već naredne godine, kada je dobila ulogu Marije u serijalu „Lude godine“, koji je kasnije prerastao u „Žikinu dinastiju“. Mariju Todorović, kasnije Pavlović, odigrala je u osam filmova i time postala prepoznatljivo lice jedne epohe domaće kinematografije. Publika je obožavala njenu ulogu djevojke iz dobre porodice, koja zaljubljeno i odlučno ide protiv ustaljenih normi, osvajajući srce i simpatije gledalaca iz generacije u generaciju.
Jednom prilikom, sjetno se prisjetila kako je upravo u ovom filmu doživjela svoj prvi poljubac – pred kamerama. “Glumila sam zrelost, iako sam bila samo dijete,” priznala je kasnije u jednoj emisiji, ističući koliko je rani ulazak u svijet odraslih ostavio traga na njen emotivni razvoj.
Akademsko usavršavanje i povlačenje iz glume
Nakon završene gimnazije, Rialda je provela mjesec dana u Parizu, gdje je zavoljela francusku kulturu i jezik. Po povratku u Beograd upisala je studije Svjetske književnosti. Uprkos velikom interesovanju publike i priznanjima koja je sticala, početkom 1990-ih odlučuje da se povuče iz glumačkog svijeta. Njen izbor da ne nastavi karijeru pred kamerama bio je za mnoge iznenađujući, jer su joj predviđali blistavu budućnost na filmu. Međutim, ona je birala drugačiji put.
London – grad u kojem je pronašla sebe
Godine 1984. po prvi put odlazi u London kako bi usavršila engleski jezik, a dvije godine kasnije tamo se trajno nastanjuje. Tokom više od tri decenije provedenih u britanskoj prestonici, Rialda je prošla kroz više profesionalnih faza – od novinarke do psihoterapeutkinje. Prvo je pisala kolumne za Radio Beograd i RTS, a zatim se okušala i kao reporterka BBC-a i dopisnica “Glasa Amerike” iz Vašingtona.
U želji da pomogne drugima i dublje razumije čovjekovu unutrašnju dinamiku, Rialda se posvetila psihoanalizi. Završila je egzistencijalno-fenomenološku terapiju i 2006. godine stekla zvanje psihoterapeuta. Radila je s klijentima u Londonu, ističući važnost dijaloga, povjerenja i neosuđujućeg odnosa u terapijskom procesu. “Najmanje što klijent može da očekuje jeste bezuslovna pažnja, sigurno okruženje i stroga povjerljivost,” govorila je.
Lični gubitak koji ju je zauvijek promijenio
Rialdin život u inostranstvu bio je dodatno oblikovan velikim ličnim gubitkom. Njena majka je iznenada preminula na ulici u Beogradu 1991. godine, baš na dan kada je počeo rat u Zalivu. Rialda tada nije mogla da se vrati u domovinu zbog zatvorenih aerodroma. Ovaj tragičan događaj i istovremeni početak sukoba u bivšoj Jugoslaviji uticali su na njenu odluku da ostane u Londonu i započne novi život daleko od bola i haosa.
Povratak umjetnosti – koji se nikada nije dogodio
U godinama pred smrt, planiralo se da Rialda učestvuje u nastavku „Žikine dinastije“ i veoma se radovala mogućnosti da se vrati pred kamere. Mnogi su je željeli vidjeti ponovo kao Bobinu Mariju, ali sudbina nije dozvolila da se taj povratak dogodi.
Iznenadni kraj jedne tihe heroine
Rialda Kadrić iznenada je preminula 25. januara 2021. godine u Atini, od posljedica srčanog udara, u 58. godini života. Vijest o njenoj smrti potresla je javnost i ostavila duboku prazninu među gledaocima, kolegama i prijateljima. Njena životna priča ostaje svjedočanstvo o hrabrosti da se izađe iz okvira očekivanog, da se gradi novi identitet i slijedi unutrašnji poziv, čak i kada to znači odustajanje od slave i reflektora.
Gledali smo je u filmovima kao što su: „Moljac“, „Ćao, inspektore“, „Lepotica iz Amhersta“, „Šest dana juna“, „Suncokreti“ – ali je njena Marija iz „Žikine dinastije“ ostala vječna. Bila je lice jedne epohe, a zatim i glas onih koji su tražili smisao u tišini.
